نشست عفاف گرایی و تربیت جنسی دانشگاه فردوسی مشهد

نشست کارگروه عفافگرایی و تربیتجنسی دانشگاه فردوسی مشهد با عنوان “مهندسی مفاهیم چهارگانه: حجاب، عفاف، حیا و غیرت” با ارائه حجت‌الاسلام محمدمهدی ابراهیم‌پور، مدیر مرکز تحقیقات و طرح‌های کاربردی حجاب ریحانه‌النبی (س) با حضور اعضای هیئت علمی، مسئولین و کارشناسان فرهنگی آموزش و پرورش، روانشناسان، مربیان آموزشی و تربیتی و دانشجویان تحصیلات تکمیلی به صورت وبینار برگزار گردید.

حجت‌الاسلام ابراهیم‌پور در ابتدای جلسه، به ارائه تعاریف و بازشناسی مفاهیم حجاب، عفاف، حیا و غیرت پرداختند و در ادامه رابطه بین این عناصر را تبیین نمودند.

ایشان ضمن تعریف حجاب از لحاظ لغوی، اصطلاح روایی و اصطلاح فقها، به بیان اصطلاح جدید آن پرداختند و با اشاره به چگونگی کیفیت، کمیت و حدود پوشش بانوان، شروط لازم در این خصوص را بیان نمودند.

ایشان تصریح نمودند که پوشش چادر حجاب برتر است، اما اگر بانوان از این پوشش استفاده نکنند، دال بر بدحجابی ایشان نمی‎باشد و یا برعکس ممکن است خانمی چادر بپوشد، اما حدود و کیفیت ذکر شده در پوشش را رعایت نکند و بنابراین، نمی‎توان این شخص را محجبه دانست. ایشان اضافه نمودند ممکن است زنی حجاب و پوشش جسمش کامل باشد، اما در تعاملش با نامحرم، گفتار تحریک کننده ای داشته باشد و ضمن رعایت حجابش، رفتارش با نامحرم غلط است.

سخنران کارگروه عفافگرایی و تربیت جنسی، حیا را موهبتی الهی به انسان دانستند که موجب خودداری از کارهای زشت می گردد.

ایشان ضمن برشمردن ارکان حیا (فاعل، ناظر و بیینده و نفس عمل) اذعان نمودند، وقتی از حیا در کنار حجاب و عفاف یاد می شود، زشتی‎های مربوط به مسائل جنسی و پیرامونی آن را شامل می‎شود، نه همه زشتی‎ها. حجت‌الاسلام ابراهیم‌پور با بیان اینکه حیا دارای ده جزء است که یک جزء به مردان داده شده و نه جزء دیگر به زنان، به تشریح رابطه حیا و تقوا پرداختند.

مدیر مرکز تحقیقات و طرح‌های کاربردی حجاب ریحانه‌ النبی، در ادامه ضمن بیان این نکته کهعفاف، در واقع تقوای جنسی و همان پاکدامنی است اظهار داشت: حفظ حیا یک حالت درونی در نفس میباشد و حصول و بدست آوردن عفاف حالتی در نفس است.

ایشان در بیان چگونگی رابطه میان عفاف و تقوا تأکید نمودند که، عفاف به منزله پرهیز از کلیه امور جنسی، چه پرهیز از رابطه جنسی، چه پرهیز چشم وگوش و زبان از تحریکات جنسی می‎باشد و همه مراتب آن، جزء تقوا شمره می شود.

حجت الاسلام ابراهیم پور در ادامه، غیرت را به معنای حمیت، تعصب و تلاش در نگهداری چیزی که حفظش ضروری است عنوان کردند که ریشه در شجاعت دارد و آن را یکی از ملکه های نفسانی و از صفات الهی و پیامبران دانستند. غیرت دامنه گسترده‎ای دارد که شامل نگهداری از هرچیز باارزش نزد انسان می‎شود و در ادامه، مهمترین این موارد باارزش را، ناموس، وطن، دین و آبرو برشمردند.

ایشان خاطرنشان کردند که غیرت باعث می شود که مرد به عمل ناشایست کشیده نشود. چون همان طور که نگهبانی از ناموس خودش برایش مهم است، نگهداری و عدم تجاوز به نوامیس دیگران نیز برایش مهم است و این به معنای همان غیرت اجتماعی و دینی می‎باشد.

سخنران محترم کارگروه عفافگرایی و تربیت جنسی در ادامه جلسه، عفت را پدید آوردن حالتی در نفس دانستند که آدمی را از غلبه شهوت بازمی‎دارد و اظهار نمودند که انسان متعفف کسی است که با تمرین و تلاش مستمر و پیروزی بر شهوت، به این حالت دست می یابد و در ادامه، عفاف را به معنای کف النفس در برابر شهوت عنوان نمودند و تأکید کردند، همچنان که در بحث حیا، عمل ناپسند و زشت شامل همه عمل ناپسند شرعی و عرفی و عقلی می‎شد، در بحث عفاف نیز، شهوت معنای عام و مطلقی دارد که می‎توان به نفسانیات تعبیر کرد. اگر کف النفس و خودکنترلی را فقط در رابطه جنسی بدانیم، عفاف به معنای پاکدامنی گرفته می‎شود و اگر در چشم و زبان و گوش و دیگر از اعضای بدن هم خودکنترلی را درنظر بگیریم، عفاف معنای گسترده تری پیدا می‎کند که شاید بتوان گفت پاک چشمی، پاک گوشی و…

انتهای پیام/